نسخه چاپي    ارسال به دوست

یادداشتی به قلم داود دارابی -شهردار خرمشهر

این روزهای کرونایی یادداشتی به قلم داود دارابی -شهردار خرمشهر

این روزهای کرونایی

یادداشتی به قلم داود دارابی-شهردار خرمشهر

هر سال اسفند ماه ،کارشهرداریها در هر شهر،چند برابر می شود.قبل از اسفند که بهمن ماه است و ما همیشه خودمان را برای جشن شکوهمند پیروزی انقلاب عزیزمان آماده میکنیم.

در حقیقت دو ماه آخر سال برای هر شهرداری در ایران به نوعی طوفان ازدحام کار است،هر چند که من باور دارم که زندگی ما یک رشته درس هایی است که ما به آنها نیاز داریم و به بهترین وجهی برایمان اتفاق می افتد.

درسها به طور مستمر به ما عرضه می شوند و تا زمانی که ما این درس ها را خوب یاد نگیریم،مجبور هستیم دوباره و دوباره ....آنها را سر راهمان ببینیم.چه خوشمان بیاید چه نیاید،در هر صورت اتفاق می افتد.چه مسئولیت را بپذیریم، و یا ادعا کنیم که قربانی هستیم و یا به آنها توجه نکنیم و توجیه بیاوریم،این وقایع اتفاق خواهد افتاد.

اگر تمام روز و هفته و ماه حالمان بد است،احتمالا درسی را نادیده گرفتیم.وقتی مرتب حال خوبمان -آرمشمان -دوستان خوبمان و .... را از دست می دهیم،این امر نشانه ای است از این که ما توجه و مراقبه نکرده ایم.

مثل این است که بعضی ها می گویند(من مشکلات قدیمی یکسانی را،با روشهای متفاوتی تجربه می کنم).

ما به این دنیا نیامده ایم که در برابر سختی ها منفعل شویم،بلکه به دنیا آمده ایم تا درس بگیریم و بزرگ باشیم. و جالب اینجاست که هر واقعه ای توانایی متحول کردن ما را دارد و بدبیاری ها ، عالی ترین توانایی را در تغییر افکار ما دارند.

-عید امسال نیز برای من بدین گونه بود.ازدحام کار در اسفندماه با حضور کرونا،تبدیل به یک فاجعه ی جهانی شد و خواب و خوراک را از همه گرفت.قرنطینه اجباری کرونایی و حفظ نظم و امنیت اجتماعی و فردی شهر،کار را برای تمامی مسئولین بیش از پیش سخت و طاقت فرسا می کرد.

وظیفه ما بسیار خطیر بود چون باید همچنان که وظایف عمومی شهر را داشته باشیم و همان عزیزان و زحمتکشانی که همکاران من هستند به جای اینکه بعدازظهر ها برای استراحت به خانه بروند باید دوباره شبها برای جنگ شبانه با ویروس منحوس بیرون بیایند و شهر را تمییز و ضدعفونی برای قدمگاه مردم نازنینمان کنند.

چقدر ما خوشبختیم که خدا این تلاشهای ما را میبیند

چه زیبایی از این قشنگتر برای من و همکاران و پاکبانان مهربان که ساز مسحور کننده آنها خش و خش جارویشان است.

بهبه -چه صدای دلنوازی از نسیم خادمی - به به

بگذریم چون این خود وادی مصفایی دارد -در حقیقت ما در یک جنگ نابرابر با کرونا بودیم.او ما را می دید و ماهرانه مستتر بود.و این کار را برای ما انسانها سخت می کرد. و این کار را برای ما انسانها سخت می کرد.دشمن نامرئی که بجز مراقبه ،با هیچ سلاح دیگری نمی شد به جنگش رفت.

- خط مقدم را پزشکان و پرستاران و کلا کادر درمانی داشتند و ما مسئولین به عنوان عقبه خط مقدم و حلقه ارتباطی  بین مردم و کادر درمانی ،کاری بسیار سخت و صعب را عهده دار بودیم.

-روزهای پر از بیم و امید ،روزهایی بابا دیدن جنازه و شیون و زاری ،روزهایی پر از احساس کمبودو نبود و ....،روزهایی پر از تنهایی در علاج این بلای منحوس را دیدم....اما تنها یک چیز مرا بر آن داشت ، تا امیدوار باشم و امیدوار بمانم......

و آن چیزی نبود،بجز امید به خداوند منان و دعای بزرگان و دل شکستگان و اینکه باور داشتم و دارم که :هر واقعه ،هدفی دارد و می بایستی دریابم که چرا به این تجربه احتیاج دارم و باید بتوانم بر آن غلبه کنم ،چون امروز قسمتی از مهار شیطنت این بلای منحوس بدستان ماست

پس باید از یکایک تلاشهای موفقمان تجربه بگیریم تا دیگر به ان درس احتیاجی نداشته باشیم.

ادامه دارد....

داود دارابی-شهردار خرمشهر-فروردین 1399

جمعه ١٥ فروردين ١٣٩٩